ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ

Αγαπώ τα χρώματα! Όλα τα χρώματα σε κάθε τους μορφή. Τι θα ήταν άραγε ο κόσμος αν δεν μας περιέβαλλαν αυτά; Κάποιες φορές σκέφτομαι πως η ζωή μας όλη είναι ένα χρώμα, αυτό που θα διαλέξουμε εμείς. Το χρώμα που επικρατεί στα ρούχα μας, στα αντικείμενα μας, στο σπίτι μας, στις σκέψεις, στη ψυχή μας.

Αυτό το χρώμα κάποιες φορές γίνεται πιο έντονο και άλλες πάλι ξεθωριάζει. Πάντα, όμως είναι αυτό που κυριαρχεί, αυτό που παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας, αυτό που είναι μοναδικό όπως και η προσωπικότητά μας.

Χρώματα είναι και τα συναισθήματα. Αυτά τα οποία είναι πολύχρωμα και διαφορετικά στον καθένα μας. Τα συναισθήματα, τα όποια τα φαντάζομαι κάτι σαν χρωματιστά μπαλόνια.Πιστεύω πως ο καθένας μας κρατάει από ένα μπαλόνι, ή δύο ή τρία διαφορετικά. Πόσο μπαλόνια άραγε μπορούν να κρατήσουν τα δύο μας χέρια; Πόσα η καρδιά και το μυαλό μας;

Όταν ξεφουσκώνει ή σκάει κάποιο από τα μπαλόνια μας, τότε συνήθως φουσκώνουμε κάποιο άλλο του ίδιου χρώματος. Βλέπεις ο άνθρωπος φοβάται την αλλαγή, φοβάται να αλλάξει χρώμα. Δεν συνηθίζουμε εύκολα να αλλάζουμε τα πράγματα που μας περιβάλλουν, τους ανθρώπους, τα συναισθήματα μα ούτε και τους ίδιους μας τους εαυτούς.Ας εξερευνήσουμε ένα- ένα τα χρωματιστά μπαλόνια....

Κάποιοι επιλέγουν το κόκκινο μπαλόνι, αυτό το έντονο χρώμα, καθώς ζουν τα πάντα στη ζωή τους με πάθος. Το κόκκινο αντιπροσωπεύει την δύναμη. Την διεκδικητικότητα και τον έρωτα. Είναι ένα χρώμα που γενικότερα αφυπνίζει.

Το πράσινο με την σειρά του, προκαλεί μία ηρεμία, μία χαλάρωση,ακόμη και μία κατάσταση απραγίας. Σαν συναίσθημα ταιριάζει έντονα με τον φθόνο, αλλά και με την απειρία και την ντροπαλότητα.

Άλλοι πάλι επιλέγουν το κίτρινο μπαλόνι στη ζωή τους. Το κίτρινο είναι το χρώμα του ήλιου, ένα χρώμα χαρούμενο με θετική αύρα. Παράλληλα εκφράζει έντονα συναισθήματα ζήλιας, μελαγχολίας και δειλίας.

Το ροζ μπαλόνι παραπέμπει πάντα σε κορίτσι. Ή μάλλον όχι πάντα, Το ροζ μας κάνει ψυχικά αδύναμους και ανέκφραστους. Άρα δεν παραπέμπει μόνο σε κορίτσι. Η ψυχική αδυναμία δεν κάνει βλέπεις διακρίσεις στο φύλο.

Το μώβ με την σειρά του εκφράζει συναισθήματα μελαγχολίας και κατάθλιψης. Για πολλούς είναι το χρώμα της δημιουργικότητας.

Το άσπρο και το μαύρο είναι τα χρώματα των άκρων, της απολυτότητας, του μυστηρίου και του ναρκισσισμού. Είναι άραγε στη ζωή μας κάτι απόλυτο και δεδομένο, ή μήπως πρέπει πάντα να κοιτάμε και τις γκρίζες πλευρές των πραγμάτων.

Δεν είμαι ούτε ζωγράφος, ούτε ειδικός στα χρώματα. Δεν χρειάζεται άλλωστε να είσαι ειδικός για να καταλάβεις τι χρώμα έχουν τα συναισθήματά σου.  Σημασία έχει να τα αναγνωρίσεις, να τα αποδεχθείς και να προσπαθείς να τα αλλάζεις όταν δεν σου κάνουν όταν σε βαραίνουν, όταν σε κουράζουν και όταν ξεφουσκώνουν.Εσύ είσαι αυτός που θα διαλέξεις ποια και πόσα μπαλόνια θέλεις να κρατάς στη ζωή σου, ποια θα χαρίζεις και ποια θα πετάς. Μη μένεις σε ένα μόνο χρώμα και μην περιμένεις την βροχή για να δεις πολύχρωμο ουράνιο τόξο.

Βάλε στη ζωή σου πολλά χρώματα....Βίωσε πολλά συναισθήματα....Όλα είναι απαραίτητα....και όλα μας πηγαίνουν κάπου....Κάπου όπου μπορούμε να γνωρίσουμε πραγματικά τον εαυτό μας.....