ΤΑ ΄΄ΜΠΡΑΒΟ΄΄ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ

Συνηθίζουμε να λέμε δύσκολα ‘’μπράβο΄΄, τόσο στους άλλους μα κυρίως στον ίδιο μας τον εαυτό. Το ακούμε σε πράξεις μεγαλοπρεπείς, αναγνωρισμένες, ζηλευτές από το ευρύ κοινό. Σε ανάλογες πράξεις έχουμε συνηθίσει να το λέμε. Είναι καιρός να πούμε μπράβο στον εαυτό μας και σ’αυτά τα μικρά, απλά, μοναδικά πράγματα που καταφέρνουμε καθημερινά. Αυτά που έχουν αξία τελικά στην ζωή!

Μπράβο που ξυπνάς κάθε πρωί και απολαμβάνεις τον ήλιο στο μπαλκόνι σου. Μπράβο που τηλεφωνείς στην μητέρα σου για να της πεις καλημέρα. Μπράβο που έδωσες την θέση στο λεωφορείο σε μία ηλικιωμένη κυρία και που όταν βρέθηκες σε δρόμο με μποτιλιάρισμα έκανες υπομονή. Μπράβο που όταν βρέχει δεν γκρινιάζεις που δεν έχεις ομπρέλα, αλλά χορεύεις στον ρυθμό της βροχής!

Μπράβο που τάισες το πληγωμένο σπουργιτάκι που βρέθηκε στην εξώπορτα σου,που έστειλες μία συγγνώμη σε έναν φίλο που πλήγωσες, που δέχτηκες να συγχωρήσεις κάποιον που σε πρόδωσε. Μπράβο που έπνιξες τον θυμό σου σε μία αγκαλιά. Μπράβο που κοιτάζεις τον ουρανό και μετράς τα αστέρια σαν μικρό παιδί!

Μπράβο που προτίμησες να πας σινεμά αντί για θέατρο, απλά για να ευχαριστήσεις τον σύντροφό σου. Μπράβο που χαμήλωσες τη μουσική γιατί σκέφτηκες τον γείτονα που ξεκουράζεται. Μπράβο που ξέρεις να περνάς καλά, ακόμη και με άδειο πορτοφόλι.

Μπράβο που δεν τα παράτησες μετά από πολλές αποτυχίες. Μπράβο που αγάπησες χωρίς να αγαπηθείς. Μπράβο που τολμάς και λες σε κάποιον ότι δεν τον αγαπάς και δεν προσποιείσαι. Μπράβο που έχεις το θάρρος και κλαις, ακόμη και σε μία ρομαντική κωμωδία. Μπράβο που γελάς, έστω και ντροπαλά. Μπράβο που απολαμβάνεις την στιγμή. Μπράβο που είσαι αυτό που είσαι. Μπράβο που είσαι ΕΣΥ!

Μπράβο που τώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο και σου έρχονται στο μυαλό άλλα τόσα μπράβο που αξίζεις!!